تأثیر یک جلسه فعالیت مقاومتی بر میزان bdnf، igf-۱ و igfbp-۳ در افراد سالمند

هدف: هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر یک جلسه فعالیت مقاومتی بر میزان عامل نوروتروفیک مغزی (bdnf)، عامل رشد شبه انسولین-1 (igf-1) و پروتئین متصل به عامل رشد شبه انسولین-3 (igfbp-3) در افراد سالمند بود. روش بررسی: در این مطالعه 22 فرد سالمند سالم (سن 23/4 ± 67 سال و 3/0 ± 24.5=bmi) شرکت داشتند. 72 ساعت پس از تعیین حداکثر قدرت بیشینه (با استفاده از آزمون 1-rm)، آزمودنی ها دریک جلسه فعالیت مقاومتی با شدت 75 درصد 1-rm شرکت کردند. در این پژوهش 3 نمونه خونی (هر وهله 10 میلی لیتر) در قبل، بلافاصله و 30 دقیقه بعد از فعالیت مقاومتی از ورید بازویی آزمودنی ها گرفته شد. به منظور تعیین میزان bdnf، igf-1 و igfbp-3 سرم، از روش الایزا استفاده شد. جهت تعیین تغییرات درون گروهی سه فاکتور مذکور در پاسخ به فعالیت مقاومتی، از روش آماری repeated measures (1×3) استفاده شد. سطح معنی‏داری 05/0p≤ در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که بلافاصله پس از فعالیت مقاومتی، افزایش معنی‏داری در میزان bdnf سرم رخ می دهد، اما 30 دقیقه پس از اجرای پروتکل، نسبت به قبل از فعالیت تغییر معنی‏داری مشاهده نشد (05/0p≥). همچنین نشان داده شد که در میزان igf-1، بلافاصله پس از یک جلسه فعالیت مقاومتی افزایش معنی‏داری وجود دارد، اما 30 دقیقه پس از اجرای پروتکل، نسبت به قبل از فعالیت تغییر معنی‏داری مشاهده نشد (05/0p≥). در نهایت نیز تغییر معنی‏داری در میزان igfbp-3 در بلافاصله و 30 دقیقه پس از اجرای پروتکل مقاومتی، نسبت به قبل از فعالیت، مشاهده نشد (05/0p≥). نتیجه گیری: به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد، در پاسخ به فعالیت مقاومتی میزان bdnf و igf-1 در بلافاصله پس از فعالیت، افزایش معنی‏داری می یابند، اما تغییر معنی‏داری در میزان igfbp-3، مشاهده نشد. بنا بر نتایج این پژوهش، به نظر می رسد، فعالیت مقاومتی باعث ایجاد تغییراتی مثبت، در میزان فاکتورهای نوروتروفیکی درگیر در فرآیند حافظه و یادگیری می گردد. این امر در نهایت ممکن است موجب کاهش میزان شیوع بیماری‎های عصبی مرتبط با اختلال حافظه و یادگیری همچون آلزایمر، افسردگی و دی منتیا در افراد سالمند گردد.